Ես ընկա անդունդները խավար
Իմ ցնորք, նորից քեզ եմ կանչում
Մոռացյալ ուղիներս պայծառ,
Իմ սրտում դառը մութն է շնչում:
Դու անմութ աշխարհում ես ապրում.
Հիշի՛ր դու խավարում տանջվողին,
Քո սրտում արևներ են վառվում
Արևի՛ր սև կյանքիս մութ ուղին:
Հավիտյան ինձ քո սերն է այրում
Դու լուսե՜ղ... ինձ հավատն է ճնշում:
Ես մեռնում եմ այս մութ վիհերում...
Հեռավոր քեզնից չեմ տրտնջում...
Իմ ցնորք, նորից քեզ եմ կանչում
Մոռացյալ ուղիներս պայծառ,
Իմ սրտում դառը մութն է շնչում:
Դու անմութ աշխարհում ես ապրում.
Հիշի՛ր դու խավարում տանջվողին,
Քո սրտում արևներ են վառվում
Արևի՛ր սև կյանքիս մութ ուղին:
Հավիտյան ինձ քո սերն է այրում
Դու լուսե՜ղ... ինձ հավատն է ճնշում:
Ես մեռնում եմ այս մութ վիհերում...
Հեռավոր քեզնից չեմ տրտնջում...